Εγκυμοσύνη υψηλού κινδύνου

Ως κύηση υψηλού κινδύνου ορίζεται εκείνη η εγκυμοσύνη, στην οποία είτε η μητέρα είτε το έμβρυο βρίσκονται σε μεγαλύτερο κίνδυνο σε σχέση με μία φυσιολογική εγκυμοσύνη.

Οι πιο συχνοί και σοβαροί παράγοντες που χαρακτηρίζουν μία κύηση ως κύηση υψηλού κινδύνου είναι:

  • Εγκυες ηλικίας κάτω των 17 ετών ή άνω των 43 ετών.

  • Έγκυες με ιστορικό αυτόματων ή τεχνητών αποβολών, πρόωρων τοκετών, ενδομητρικών θανάτων εμβρύων, συγγενών ανωμαλιών των εμβρύων και νεογνικών θανάτων.

  • Εγκυμοσύνες, που σχετίζονται με παθολογικές καταστάσεις, που προυπήρχαν ή πρωτοεμφανίζονται στην κύηση, όπως σακχαρώδης διαβήτης, αναιμία, καρδιοπάθεια, υπέρταση, ευαισθητοποίηση στον παράγοντα Rhesus, ασυμβατότητα ΑΒΟ μητέρας-εμβρύου, πυελονεφρίτιδα, σύφιλη, τοξοπλάσμωση, φλεγμονές του ουρογεννητικού συστήματος, ενδοκρινείς παθήσεις.

  • Εγκυμοσύνες με παράλληλη νεοπλασία.

  • Προεκλαμψία, υπέρταση.

  • Προδρομικός πλακούντας ή ανωμαλίες πρόσφυσης του πλακούντα.

  • Δίδυμη ή πολύδυμη κύηση.

  • Πρώιμη ρήξη των υμένων.

  • Κυήσεις με υπολειπόμενη ανάπτυξη εμβρύου.

  • Έγκυες με ανωμαλίες της διάπλασης της μήτρας ή του κόλπου.

  • Έγκυες με προηγούμενες καισαρικές τομές ή άλλες εγχειρήσεις στη μήτρα.

  • Έγκυες με ανεπάρκεια του έσω τραχηλικού στομίου της μήτρας.

  • Έγκυες με οικογενειακό ιστορικό γενετικών παθήσεων.

Οι παραπάνω καταστάσεις εμφανίζονται σε ένα ποσοστό της τάξεως του 14% στο σύνολο των εγκύων, αλλά ευθύνονται για το 50% της μητρικής και περιγεννητικής νοσηρότητας και θνησιμότητας και για το 60% των καισαρικών τομών, που γίνονται για πρώτη φορά σε μία έγκυο γυναίκα. Οι κυήσεις αυτές πρέπει να παρακολουθούνται πολύ στενά και ο γυναικολόγος πρέπει να βρίσκεται σε στενή επικοινωνία τόσο με τη γυναίκα όσο και με τον υπερηχογραφιστή ή και παιδίατρο.